DOE DIT VOORAL NIET ALS JE SPACE BENT

Door Wout Vossius

Sommige dingen kan je nou eenmaal beter niet doen als je high in de sky bent. Spontane bezoekjes aan je ouders of autorijden bijvoorbeeld. Toch ontkomt vrijwel niemand aan de sporadische morning-after spijt. Hier een selectie van domme acties die je beter achterwege kan laten tijdens geestverruimende momenten.

De wereld is mijn bed

Het verschilt per drugs of dit überhaupt kan, maar op een festival of in het park in slaap vallen tijdens (of na) een space, is vragen om problemen. De kans is groot dat je uren later wakker wordt, om erachter te komen dat je je telefoon en portemonnee kwijt bent. De beste manier om te voorkomen dat je in slaap valt is het hebben van vrienden die je een welgemikte, doch goedbedoelde por of bitch-slap geven zodra je dreigt in te dommelen.

Jantje lacht...

Drugs beïnvloeden het deel van de hersenen dat emoties reguleert. Dit zorgt ervoor dat de gemiddelde drugsgebruiker weinig last heeft van emotionele remmingen. Soms pakt dit positief uit, maar soms gaat het helemaal mis. Je beste vriend(in) een dikke knuffel geven is bijvoorbeeld erg vermakelijk en lief. Je verlaagde emotionele drempel aangrijpen om excuses te eisen voor een ruzie van twee jaar geleden is dat echter in het geheel niet. Dat soort confrontaties kunnen alleen maar uitlopen op gezeik en publieke vernedering.

Tomeloze ambitie

‘Ik zweer hierbij plechtig mijzelf vanaf morgen elke week drie keer naar de sportschool te begeven en tevens te stoppen met roken.’ Op zichzelf een nobel streven, maar je zou je kunnen afvragen hoeveel waarde goede voornemens hebben als je ze met kauwende kaken en een gebroken sigaret tussen je lippen in iemands oor blèrt. Met name omdat de meeste mensen op feestjes niet zitten te wachten op moralistische praatjes. Ook leert de praktijk dat de ‘morning after’ op zijn zachtst gezegd niet het ideale moment is om het roer om te gooien.

On top of the world

Drugs versterken bepaalde oerinstincten en beperken je vermogen om risico’s in te schatten. Zo klom ik ooit spontaan in een klimmuur op Lowlands. Als een aapje klauterde ik naar boven en welgeteld 2 seconden voelde ik me ‘on top of the world’. Tot een vreselijke aanval van hoogtevrees roet in het eten gooide. Hoe kwam ik in godsnaam weer naar beneden? Help! ‘Gewoon laten vallen,’ riep het iele meisje beneden. ‘Er kan niks gebeuren, je zit aan een touw!’ Geen haar op mijn hoofd, dacht ik. Heel langzaam begon ik aan de afdaling. Met mijn klamme drugsjatten had ik nauwelijks grip, maar op de een of andere manier wist ik veilig beneden te geraken. Moraal van het verhaal: wees geen complete idioot.